Gekke Hollanders / beroemdheden

Eerste stage week in het ziekenhuis, Sanne en ik zouden beginnen op de orthopedie afdeling.

Het opstaan was even wennen. Normaal stonden we rond 7/ half 8 op. Maar nu moeten we beginnen om 7 uur. En het is best een stukje lopen vanaf ons gast gezin. Dus iets voor 6 de wekker zetten want om half 7 moeten we gaan aanlopen. Het was een kort nachtje omdat ik heel slecht had geslapen vanwege de warmte. Ook ben ik helemaal lek gestoken want ik zat goed onder. Het is in de ochtend heerlijk om even een stukje te lopen. Qua warmte is het dan ook nog prima te doen! Tot dat je in de middag terug moet lopen. Dan is het niet te harde 😪, maar ik loop weer vooruit. Een broodje met chocoladepasta als ontbijt. Lekker op de vuist als we aan het lopen zijn naar het ziekenhuis. Het brood is wel een beetje droog dus een lekker dik laagje erop en het is helemaal prima.🤷🏼‍♀️ eenmaal bij het ziekenhuis aan gekomen was het een beetje zoeken. Wisten ze dat we kwamen of was het een grote verrassing? Het kwam voor mij zo over dat het een verrassing was dat we kwamen. Maar toch ook weer erg leuk. Ik wilde alles zien dus liep ik maar als een hondje achter iedere verpleegkundige aan. Er moest een nieuw infuus geprikt worden. Er werd meteen gevraagd of wij dit wilde doen. Ik heb heb zelf nog nooit gedaan dus dit had ik afgeslagen. Dus keek ik naar hoe ze het infuus zette en was best verbaasd hoe netjes en schoon ze te werk gingen. Dit gaat ook over wondverzorging! Ze gebruiken steriele gazen. Wel moet familie watten en verband kopen. De chirurgen komen tussen 8 en 10. Hier worden dan de wonden bekeken, dus het verband word losgemaakt. Dan krijgt familie een briefje mee met een recept of soorten verbanden. Dit moeten ze dan eerst even gaan halen, dit geld ook voor medicatie. Nadat het verband is opengesneden en het verbandmateriaal gehaald is, worden de wonden verzorgd. Dit noemen ze: dressing. Er word wat jodium op de wond gedaan en daarna het steriele gaas erover. Vaak hebben ze hier een spalk en die word hergebruikt. Het vieze word eruit geplukt, dus ze werken wel schoon toch?😅 doordat ze veel dingen hergebruiken word het verband wat ze krijgen nog dikker. Want het het hergebruikte word vast gemaakt met nieuw verband. Ook werd er een jongen binnen gebracht en kwam net van de verkoeverkamer af. En ik ben met hem gaan praten over wat er gebeurt was. Ik hoorde al dat het van een gevecht kwam maar ik schrok toch wel echt van zijn verhaal! Hij is van achteren aangevallen door meerdere jongens en  dit werden er steeds meer, tot ongeveer 25 man. Hij werd gesneden in zijn armen, pols en knieën. En als dat het nog niet erger kon, werd hij ook nog op zijn boven rug 2x met een bijl geslagen. Sorry maar dit hoor je toch alleen in films!?!?! Ik kreeg echt de rillingen over mijn hele lijf. Hij kwam ook in kritieke toestand binnen. Maar gelukkig gaat het al een stuk beter met hem. Ook was er nog een jonge die een ongeluk heeft gehad waarbij hij zijn voet brak. We kwamen regelmatig bij hem kijken en hij was zo vrolijk. Donderdag was onze laatste dag op deze afdeling en hij was ook jarig. Hij vroeg aan Sanne of ze momo’s lekker vond. Jaa dat vond ze wel dus hij pakte snel zijn telefoon en brabbelde wat in het Nepalees. Ik denk anderhalf uur later riep hij ons en zei onze lunch zojuist gebracht was. Wat? Ja je leest het goed! Hij had gewoon ons een lunch gegeven! Met heerlijke momo’s en gebakken rijst. Aah ik vond het zo schattig!! Sanne en ik hebben zo vaak gevraagd of we naar een operatie konden kijken, en ja hoor!!! In de eerste week konden we een operatie mee kijken! Moesten er alleen wel om half 6 zijn. Dus wij met ons goeie gedrag. We waren super optijd! Ging de eerste operatie niet door. Kak! Wachten tot 7 uur dus. Maar dat maakt niet uit ik ging een operatie zien!!! We kregen een pakje en een hoofdmuts. Even gauw een fotoshoot en door. Er werd een jongetje van 2 geopereerd aan een hernia. Het kindje was wat aan het huilen want ze zaten al even te wachten naast de operatiekamer. De verdoving ging erin. Eerst een dikke shot van ketamine. Dit kreeg hij als verdoving. Hierna Propofol, dit gebruiken ze om het kindje te laten slapen. En als laatst Atropine dit is zodat het kind minder slijm aanmaakt. Het kind was in een paar seconde in een hele andere wereld. En eenmaal op de operatietafel maakte ze alles klaar. Steriele handschoenen aan en de chirurg begon te snijden. Het kind bewoog nogal flink dus er werd nog een extra shotje ketamine gespoten. De operatie ging verder van start maar was ook zo klaar. Tijdens de operatie vroeg de chirurg waar we vandaag kwamen. En al gauw begon hij over voetbal te praten! Alsof dit de gewoonste zaak was van de wereld. Te grappig. De eerste week hebben we hier wel goed mee afgesloten.We gingen ook de donderdag terug omdat Jacky jarig was. Ook zaten we dit weekend in een wat luxer hotel met een zwembad en airco😎 heerlijk. 

Op de vrijdag avond zagen we een podium staan met een paar mensen erom heen. Het was karaoke avond!! Whoop jaaa dat was leuk. Een paar dames wilde wel mee doen hoor! Kom maar op. Wij het beste nummer uitgekozen. Call me maybe van Carly rea. Echt te fout gewoon! Nou hop het podium op! We werden even voorgesteld en daar begonnen we. Al gauw kwamen er allemaal Nepalese mannen naar voren om foto’s en filmpjes te maken. En in een korte tijd stond bijna de hele straat vol! Dit was echt ongelofelijk. Zo hilarisch ik kon niet stoppen met lachen. Nadat we klaar waren gingen we het podium af en daar kwam de hele stuut met mensen!!! Foto! FOTOOOO FOTOOO!!!!!  Van alle kanten kwamen ze ik voelde me eigenlijk een beetje beroemd. Na enige tijd moesten we soort van vluchten want ze bleven maar komen Hahah. Gauw de buzy bee in gesprongen.

De volgende dag brachten we onze was weg bij Java. En een vrouw zei dat ze ons had zien optreden!! Wat?! We worden hier nog bekend het ging als een lopend vuurtje. Dit is toch prachtig. Dit was ook de dag dat ik ging bungee jumpen. Jaa ik vond het vooral heel stoer om er vanaf gegooid te worden. Dit had ik op een filmpje gezien en dat was toch wel gaaf!! Maarja ik ging erheen met Anouk, Rian en Pim. Hun gingen mij supporten💪🏻 ik werd wat stil en de zenuwen kwamen toch wel ernstig naar voren. Wat doe ik mezelf aan. Ik kreeg een mooi pakje aan en ik moest naar boven lopen. Oké niet naar beneden kijken. En toch even kijken!!! Oooooh Fack dit is toch wel hoog. Ik ging als 2e een perfecte plek als zeg ik het zelf! Eerst een keer kijken en dan zelf. Alles werd nog wat strakker gezet en ik mocht klaar gaan staan. Ik werd aan het touw vast gemaakt en moest naar het randje komen. Jaa opstond helemaal verstijfd. Ik wilde alles vast houden maar mocht niet. Ze telde af van 5 naar 0 en gaven mij een klein duwtje. Daar ging ik. Zo stoer als dat ik zei dat ik er vanaf gegooid wilde worden (al was dat hier niet mogelijk) moest ik geduwd worden. Tijdens de val even een oerkreet maar Fack wat was dit vet zeg!! Ik hoorde Anouk nog heel hard roepen whooooo marjooo!!!

Zondag zouden we terug gaan naar het gast gezin maar eerst even chillen bij dorje’s. Daar zaten we vorige week erg vaak want het is daar super chill. Cluedo erbij. Heerlijk! De ober kwam nog naar me toe en vroeg waar ik toch gebleven was dit weekend, hij had me gemist. Super schattig natuurlijk. Ook begon het erg donker te kijken. En zagen nog veel paragliders. Ze bleven ook maar springen want het stopte niet. En toen begon het hard te waaien. 3 parachutes weken af van de baan en vlogen de hele andere kant op. Deze zijn alledrie gecrasht. Holy shit. Echt heel heftig. Rond deze tijd gebeuren er ook super veel ongelukken.  Ik snap dan ook echt niet waarom het nog gesprongen word!!

Om even af te sluiten met goed nieuws. Mijn 2e stage week in het ziekenhuis gaat weer beginnen. De directeur staat er open voor dat we mee mogen kijken met operaties!! So fingers crossed.🤞🏻 

Ik laat gauw weer wat van me horen dus tot de volgende keer!!🙋🏼‍♀️