Hop hop gas erop!

Nou daar gaan we dan. De poolhill. Dit is een bergtocht van 5 dagen waarmee we de hoogte gaan bereiken van 3200 meter. Maar hebben we de top bereikt? Hiervoor spoel ik een paar dagen terug en ga ik je het vanaf het begin vertellen

Dag 1 

Oké vroeg de wekker. Rond kwart over 6 ging de wekker. Rustig nog even alles checken of ik alles heb en daarna een ontbijtje bij greenland. Dit bestond uit toast met ei en wat aardappels en groente. Nou wat best prima te pruimen was. Om half 7 zaten we in de jeep. De tassen op het dak en de raampjes open. Ook nog heerlijk nostalgie muziek werd er gedraaid. Dus we konden lekker mee blèren. Rond 10 zijn we begonnen met lopen. Dit ging nog redelijk goed. Wat zandwegen die omhoog en wat omlaag gingen. Maar de trappen moesten er nog aan komen. Waar ik me wel wat zorgen over maakte. Maar he ik heb de panchase gelopen. Dit was 5 uur lang trappen lopen dus dat moest goed komen. Hoe verder we liepen hoe steiler de heuveltjes werden, het zonnetje was goed aan het branden. Dit maakte het wel wat zwaarder. Ook voelde ik wat druppeltjes op mijn hand en dacht, shit nee he. Het gaat toch niet regenen? Maar dat was gewoon het zweet van mezelf😅 best wel ranzig eigenlijk maar wel goed voor de lijn. Na de middag kwamen we dan eindelijk aan bij de trappen. Rustig een voor een omhoog. Na de ene trap kwam de andere en ga zo maar door. Soms even een adempauze. Het was nog steeds snik heet. Af en toe kwam er een kudde met ezels langs die bepakt en bezakt waren. Dit vond ik zelf best sneu om te zien, want ze moesten flink doorlopen. Ook kwamen we veel mensen onderweg en hadden we 2 bamboe stokken gekregen van Nepalese mensen. Hier natuurlijk even een boomerang maken die nog super leuk was geworden! Onderweg kwamen we nog een jongen tegen die uit Hongkong kwam. Even een foto maken. Hij liep de Annapurna base camp trekking voor zijn afstudeer project. Hem kwamen we ook nog regelmatig tegen deze dag. Op de trap hebben we regelmatig pauze gehouden waardoor we ook wat later binnen kwamen dan normaal. Dat maakt niet uit want de eerste dag was binnen!! We hadden vandaag de hoogte bereikt van 1990 meter.

Dag 2 

Dit was een relatieve korte dag. We moesten ongeveer 4 uur lopen. Prima toch! Weer begon het zonnetje te schijnen en we begonnen weer met trappen. Dit was weer even inkomen vooral als je nog niet warm bent. Na een half uur tot uur trappen gelopen te hebben gingen we richting het bos. Onderweg natuurlijk wat foto’s maken. Die helaas niet zo mooi overkomen als dat het in het echt was. Dit was ook een fijne route om te lopen. Eenmaal helemaal in de bossen te lopen kwamen we op een mooi plekje. Dit leek net een sprookje zo mooi. Als er een Efteling muziekje gespeeld werd zou je zo geloven dat je in de Efteling was. Een stuk verder gingen we even lunchen maar het begon al gauw donker te worden. Dus na het eten de regenhoes om de tas doen. Al gaf de gids aan dat het niet echt zou werken en de regen er wel doorheen zou komen. FACK!! Even een oplossing bedenken. Als het hard zou gaan regenen zou ik mijn regenjas over mijn tas doen met de capuchon over mijn hoofd. Nouja hopen dat dat zou werken. En na 5 minuten moest ik mijn plan uitvoeren. Het begon kneiter hard te regenen en ook nog hagelen!! Ook begon het nog leuk te donderen om het daarmee nog spannender te maken. We liepen door de bossen zeikesnat. En ik dacht bij mezelf. Marjolein godverdomme wat heb je nu weer gedaan, wat doe je jezelf aan mafketel. Nou ik heb het laatste uur met een adrenaline kick gelopen.  Doorlopen, doorlopen, doorlopen! Ik wil binnen zijn!! Nog even gauw een kleine stop bij een controle check. En daar begon het toch hard te hagelen. Wat was ik blij dat ik binnen stond. Je kon nog niet 4 meten vooruit kijken door de hagel. Al gauw hield dit wat op en we moesten ook nog doorlopen. Gelukkig waren we er al wel bijna. De regen was bijna helemaal gestopt en de laatste trap leek net een waterval. Zo veel water kwam er vanaf. Maar ook stop 2 hadden we gehaald. Gauw de natte kleren uit en in bed. Ik was namelijk de laatste die ging douchen. Heerlijk wel een warme straal.... of wat je een straal kan noemen. Er zaten gaten in de douche die naar buiten leiden. En het straaltje was zo klein dat je er haast niet over staat. Dus die warme douche had echt geen zin. En moest ook nog mijn haren wassen😞 Nou gauw uit de douche en bij de kachel  zitten. Broek opgehangen en de schoenen bij de kachel gezet in de hoop dat ze voor morgen vroeg droog waren want de wekker zou vroeg gaan omdat we de zonsopgang zouden gaan kijken op de top van poon Hill. Whoo haast vergeten dat we al bijna bij de top waren!! 💪🏻 vandaag hadden we de hoogte bereikt van 2885 meter hoogte. 

Dag 3

Biep BiEp BIEP!!!!!! De wekker ging om kwart voor 4. Aaah Fack ok had ook super slecht geslapen. Dit zou de langste dag worden. Ook hoorde ik het super hard regenen... fijn de dag begon niet zo goed.  Deze dag had wel veel pieken en dalen. Maar gauw de kleren aan en gaan. Op naar de top! Als een speer liep ik die trappen op. Weer met een soort van adrenaline kick. Ik moest en zou de zonsopgang zien. Wel werd het al wat lichter. Een van de laatste trappen kon ik echt niet meer. Ik heb echt tegen mezelf gezegd. Niet zo mieten Marjolein en gaan godsamme! Dit heeft me eigenlijk wel geholpen. Want ik kwam snel aan bij de top. Fack Yes!! Wat was dit een top gevoel zeg. Even een fotoshoot bij het bord van de poon Hill en van de zonsopgang genieten. Daarna weer afdalen en terug naar het hotel. Even ontbijten en weer verder gaan! Dit was de langste dag maar ook een zware dag. In het begin zocht ik het niet meer. We moesten een uur een trap op. Deze trap ging ook maar door en ik merkte dat ik gewoon vermoeid was door weinig slaap en veel inspanning en indrukken. Maakte nu al wat fouten met lopen wat het lastig maakte. Ook vlogen er kleine vliegtuigen over, die ook heel laag vlogen.( zie de foto) deze vliegtuigen zouden gaan landen op de annapurna gebergte. Wat eigenlijk best gevaarlijk is vanwege de korte landingsbaan. Maar even terug naar mijn verhaal. Mijn gedachten gingen alle kanten op. Ik heb de top gehaald. Waarom gaan we niet gewoon met de jeep naar beneden. Man man man. Maar Marjolein dit hoort bij de trekking. Kom op nog een paar daagjes dan heb je de hele trekking gehaald. Dit ging zo 2 uur lang duur.... Jaa fijn. En erg motiverend. Na een tijd zaten we echt in de jungle en onze gids gaf al aan dat als we mazzel hadden dat we apen zouden zien.! Whoooooo Jaa hoor daar kwam de zin weer. Ik liep als n speer naar beneden. Heerlijk naar de watervallen en de vogeltjes luisteren. Dit was zo slecht nog niet. En Rian stopte ineens en deed haar vinger naar de mond. Hoo zachtjes lopen wat was er aan de hand? APENNNNNN!!!! Holy fuckeduck. Zo leuk! Ik wuifde naar de rest en die kwam er ook zachtjes aangelopen. Even gauw foto’s gemaakt. Jaa ze staan erop dus ik heb bewijs dat ik ze gezien heb! Wauw dit maakte de dag toch wel erg goed. Maar na een paar uur gelopen te hebben als een kip zonder kop begon ik toch wel last te hebben van pijntjes. Was dit echt of was dit omdat ik er nu wel echt klaar mee was? Deze dag duurde ook 7 uur.. verschrikkelijk lang dus. Mijn knieën deden pijn. Mijn enkels deden pijn. En ook begonnen mijn kleine teentjes te etteren. Als dat nog niet genoeg was begon ik ook echt veel last te krijgen van mijn schouder. Ik was moe en zat er echt door heen. Weer gingen mijn gedachte alle kanten op. En ik merk dat ik toch wel veel wilskracht heb. Omdat ik ook de 3 dag gehaald had. Lekker douchen en beneden gaan zitten. Ja onze slaapkamer was boven. Alsof we nog niet genoeg trappen gezien hebben. Heerlijk aan de dal bath. Ja ik had echt zin in eengoeie stevige hap. Maar was de dal bhat wel next level pittig. Happend naar adem, veel drinkend deze dal bhat proberen op de eten. Jeetje ik voelde mijn buik. Maar goed vroeg naar bed want morgen weer een nieuwe dag. Vandaag zijn we afgedaald naar ongeveer 1900 meter.

Dag 4

We moesten 1 uur naar beneden met de trap. Vol de zon op je bakkes, flink zweten dus. Zwaar was het wel en mijn knieën begonnen wel weer te knikken. Aah en we moesten echt helemaal naar beneden om over te gaan naar een andere berg. Waar we weer trappen omhoog moesten!!!! Godverrepielekes. Waarom omhoog!!!???! We moesten toch naar beneden. Deze tocht was ook best deprimerend. Omdat we wat we met de trappen hadden afgedaald gewoon weer omhoog liepen. Maar wat wel gaaf was is dat je de trappen zag waar we naar beneden waren gelopen. Nou omdat we de trappen zo kut vonden zijn we later verder gegaan op een zand weg. Dit zou wel Wat langer duren maar Fack it! Het loopt gewoon een stuk fijner. Dit maakte de reis ook wat minder zwaar. Onderweg kwamen we een oude man tegen. Met een houten plaat die hij op zijn hoofd droeg. Nou die plaat was groter als deze man dus moest het mega zwaar zijn. Het zag er ook uit dat hij veel pijn had. Onze gids gaf aan dat dit ook echt veel pijn doet op je hoofd en in de nek. Als ik zo iets zou moeten doen zou ik accuut een nek hernia krijgen. Echt heel veel respect voor die man! Nog een uurtje moeten lopen of iets meer kwamen we aan bij ons hotel. We zaten nu op 2000 meter hoogte.... jeetje ik dacht dat we zouden dalen maar nu zijn we gewoon weer omhoog gegaan. In ons hotel was er een huispoes en die hield wel van aandacht. Zo kwam hij bij mij op schoot zitten. Wat ik wel schattig vond dus ik aaide hem vriendelijk. Wetende dat ik niet zo goed tegen kattenharen kan.. maar Ag meteen mijn handen goed wassen dan moet het goed komen toch? Nou ik heb het geweten. Ik kreeg een allergische reactie. Mijn ogen jeukte en waren klein en rood, en mijn neus liep als een tierelier. Kat 1 Marjolein 0. Rond 6 uur kregen we heerlijke dal bhat. En later kwam onze gids terug. Die had even een dutje gedaan. Hij had zo diep geslapen dat hij dacht dat het al donderdag was. Zo vertelde hij dat ze om 8 uur weg zouden lopen en dat we bij de jeep zouden zijn. Wat? We zouden toch pas morgen gaan wat is er gebeurt? Ik heb daar vandaag niet zo veel zin meer in. Het was even een grote shock maar uiteindelijk werd de gids goed wakker en besefte hij dat het woensdag was.

Dag 5

Half 7 de wekker. Wat? Wat hoor ik!!?? Regen? Jaa daar ga ik dus niet doorheen lopen he. Bekijk het lekker. Met tegenzin de kleren aan en richting het ontbijt. Gelukkig klaarde het op en begon de zon te schijnen. Veel beter! Nou hop gaan de laatste 2 uur. Tot onze grote schrik dat we de witte berg konden zien. Even vertraging oplopen en foto’s maken! Jaa het blijft toch een bijzonder plaatje😍 nou doorgaan en de laatste 2 uur naar beneden. We stopte even en de Gids zei dat we zo naar Lake side konden kijken. Gaaf hoor nu kwamen we toch wel echt dicht bij!! De laatste paar trappen nog! We konden de jeep al zien staan! Holymoly wat had ik zin om erin te zitten! Eerst nog even een slidings maken. Jaa ik maakte een stap verkeerd waardoor ik wat uitgleed. Gelukkig viel het mee maar ik was helemaal kapot! We waren er bijna! We konden de grond zien! Maar na de trap kwam er nog een trap en nog een trap. Het hield niet op! Maar ik was zo dicht bij toch? Yes de laatste trap! Althans dat dacht ik. Nog een paar kleine bochtjes maar eindelijk!!! We stonden op de grond!! Hop naar de jeep en naar Lake side. Nog even gauw geluncht en daarna heerlijk ontspannen bij een massage. Wat was dit genieten. vooral na zo een intensieve week dacht ik dat ik mezelf wel even mocht verwennen.

Bij deze trekking ben ik mezelf ontzettend tegen gekomen. Ik heb ontzettende wilskracht nodig gehad om de tocht af te maken. Ook al was het een zware tocht. Het was het zeker waard! Ik heb ontzettend mooie plekken gezien en die ik niet had willen missen. En ja ze zeggen ook als je naar Nepal gaat moet je wel een trekking gedaan hebben.